Daar is de volgende blog alweer, het voelt alsof het gisteren was dat ik mn vorige af heb geschreven maar nee er is alweer bijna een week voorbij, wat gaan de dagen hier toch akelig snel. Maar ik zal verdergaan met alles wat ik beleefd heb. Ik moest van die jongen waar ik mee rondliep in hoi an zeggen in mn blog dat ik goed was in het vinden van de weg. Dit heeft even geduurd voor hij het over zn lippen kreeg en ik geef hm geen ongelijk na al die extra rondjes die we hebben gelopen haha maar ik kan het niet laten om inderdaad maar te zeggen. Helemaal nadat hij er zelf anderhalf uur over heel gedaan om zijn eigen straat te vinden en er toen achter kwam dat hij al drie keer langs zn hostel was gelopen haha. De volgende dag zou ik eindelijk mn tas op kunnen halen maar dat werd een beetje uitgesteld omdat ze het te druk had, groot gelijk had dat vrouwtje, ik heb alle tijd en zij werkt zich in het zweet met al dat buffaloleer. In tussentijd heb ik de aller heerlijkste jam gevonden waar ik verliefd op ben geworden in Laos. Nog nooit verder ergens gezien hier maar hij was me te duur dus nu zoek ik in elke winkel naar die jam in ren goedkopere uitvoering, haha dat word nog een uitdaging heb ik het idee. Het is papaja vanille smaak en ook de ananas kaneel jam kon ik moeilijk weerstaan. Zeg maar eerlijk dat klinkt verukkelijk op een Frans baquettje. Maar er is nog hoop, saigon biedt nog hoop op jam. Ik was eigenlijk ban plan om een krabpaal tour te gaan doen en liep daarvoor naar de andere kant van de stad okee stadje, en daar Eenmaal aangekomen bleek dat alleen op zondag en donderdag te zijn en tja dat was het niet dus ik liep weer richting het hostel en het begon al heel erg warm te worden en naast het ophalen van mn tas had ik verder dus niet echt plannen meer dus ben ik lekker naast een oud vrouwtje op straat gaan zitten onder een boom en hebben we samen stil genoten van een lekker frisse kokosnoot, eerst was ik er geen fan van maar ook die ben ik na drie maanden erg gaan waarderen. Die ga ik zeker missen in Nederland. We moesten een beetje met handen en voeten praten maarja dat krijg je als je contact zoekt met de oudere generatie. Niet minder gezellig hoor. Nadat ik een fiets had gehuurd bij de overbuurvrouw van mn hostel ging ik naar het strand en ging ik liggen op een bedje bij dezelfde vrouw als de dag ervoor. Ik ben nog nooit zo hartelijk ontvangen op het strand. Ze herinnerde me vast omdat ik mn zonnebloempitten aan haar had gegeven en ze wss tot op dat moment bezig was geweest om die een voor een met haar rotte tanden los te puiteren. Lief vrouwtje die iedereen van drinken en eten voorziet in haar zone op het strand. Ik vond het al een luxe om op een bedje te liggen dus deed het prima met ene fles water een broodje banaan en een goed boek. Heerlijk lekker ontspannen zo de hele middag en helemaal niet erg om dan even alleen te zijn. Na een poosje kwamen er alweer wat bekende mensen langs en gebruikte ik al mn backpackers contacten om iemand te vinden die ook nog een maatje zocht voor het dinner. En dat was natuurlijk niet zo moeilijk. Ik heb gegeten met een jongen waarvan zn vriendin nu ergens anders zit en daarom wist ik dta hij nu ook alleen was. Haha ideaal. Ondertussen kon ik mn tas ophalen en bleek hij ietsje anders te zijn dan ik had gevraagd maargoed kleinigheidje hou je toch he. Toen ik er iets langer naar keek was ik er steeds blijer mee. Trots op de foto met dr geweest. Alleen jammer dat geen enkele Vietnamees met mn camera om.kan gaan, okee hij Is heel gevoelig aangelegd, maar die zijn dus allemaal bewogen haha. Maar t gaat om het idee, onee nieteens om mn tas haha en daar ben ik super blij mee. Toen ik hm boven mn backpack hield dacht ik oohw is dit zo'n moment waarop je je realiseert dat het misschien wel handig was geweest om de maat van mn backpack op te meten om te kijken of ik hm überhaupt wel mee kan nemen maar nee het viel mee met een herinrichting van mn tas bleek er meer ruimte voor te zijn dan ik dacht, best trots dat ik nog niet alles achter hoefde te laten wat ik niet meer gebruik. Late room ik er achter hoe dat kwam maar dat besef ik me in die blijheid nog niet. Helaas haha.

De volgende dag heb ik een kookles tour, ik had het in de ochtend de dag ervoor geboekt en was toen het zover was natuurlijk alweer lang vergeten wat we eigenlijk gingen doen en liet me vrolijk verassen. We hadden een leuke groep van veelal mensne die samen reisen maar ook wat lonely gangers en zulke dagen zijn leuk om nieuwe mensne te leren kennen. We liepen eerst met twee gidsen over de markt. Super rleuk om alle ingrediënten zelf te halen en we waren vrij om te kopen wat we wilden, naast de geplande ingrediënten. Al het vis wat op de markt was, en reken maar dat was een hele veluwehal vol vis, was in de nacht ervoor gevangen en door de mannen naar de markt gebracht de vrouwen namen het daar van z erover en maakte het schoon en zo ging dta ook met al het vlees. Het blijkt dat de markt om vijf uur sochtends opent en dat het dan super super druk is omdat iedereen elke dga verse ingrediënten wil. Alles draait hier om eten en dat kun je merken het Is heerlijk. Maar bizar om te zien wat een werk daar in zit en het opende mijn ogen overzien vooroordeel over de luie oude mannetjes die de hele middag lagen te luieren. Spelletjes zaten te spelen en bier zitten te drinken op de stoep, grote kans dta zij de hele nacht aan het vissen zijn geweest of vee hebben geslacht en het in stukken hebben gehakt om naar de markt te brengen. Respect hoor.

Na de markt stapten we voor drie kwartier in een boot en hebben we genoten van de visbedrijvigheid die nog steeds gaande was en van het reactie uitzicht. Toen we in een dichter begroeid gebied aankwamen stapten we over in kleine ronde bootjes. Het lijken wel halve kokosnoten en ik had ze al op zee gezien maar het was super leuk om er ook in te zitten. We voeren tussen de kokosnoten en tussen de wortels zag je allemaal schelpen groeien. Ik had tijdens biologie ooit wel geleerd hoe dat werkte maar ik had het nog nooit in het echt gezien en ik vond het, denk ik als enige van de groep haha, echt heel interessant. Terwijl.ik me aan het uitlaten was over die groeiende schelpen was onze kapitein druk bezig om de meest creatieve creaties te maken van de bladeren. Ik kreeg een hoed en een bril en de Duitse jongen bij mij in de boot kreeg een ring. Haha goede verdeling vind je niet. Maar na dit creatieve tochtje werden we geloodst op een voor mijn gevoel eiland wat later toch geen eiland bleek te zijn. Maar daar hadden we de daadwerkelijke kookles. Het was echt leuk omdat het vrouwtje wat de les gaf heel goed engels kon en we eigenlijk alles zelf mochten maken. Van sausjes tot rijstmelk voor de vietnamese pannekoeken. We hebben verse Vietnamese loempia's gemaakt, die in alleen de vorm lijken op de loempia's zoals wij ze kennen in Nederland, daarnaast hebben we een Vietnamese pannekoek gemaakt die er geel uitziet en met daarin gebakken garnaal en vlees en je hem eet je hem met allerlei verse kruiden en taugé. Daarna hebben we bananenbloem salade gemaakt, ik denk dat er in Nederland geen bananenbloemen te verkrijgen zijn, helaas. Als laatste hebben we vlees gebarbequed en hebben we daar een heerlijk pindasausje bij gemaakt. Gelukkig hebben we van alles de recepten meegekregen zodat ik het thuis nog eens kan proberen. Stiekem was ik best trots op mezelf dat ik dat allemaal kok koken, het zag er echt mooi uit. Om vijf uur moest ik mn lekkere hotelletje weer verlaten en stond me een busrit van 12 uur te wachten, ik heb geloof ik aardig geslapen maar elke vier uur stop je sowieso om pauze te nemen dus heel ontspannen slaap je toch niet. Sochtends om 5 uur kwam ik aan in nah trang, we werden afgezet bij het bus ticket servicepunt en daar werd ons verteld dat de bus om half zeven vertrok naar dalat, wat later al snel werd verlengd naar acht uur. Okee prima. Ik zat daar samen met nog een stuk of tien mensen op de rand van de stoep en hoorde in een grote hal aan de andere kant van de straat allemaal mensne sporten. Ik ging even op onderzoek uit of ze daar een wc hadden toen ik mn spullen had veiliggesteld bij mn slapende duitse buurman op de stoeprand. Toen ik naar de wc was geweest kon ik mn nieuwsgierigheid natuurlijk niet in bedwang houdne en heb ik even een kijkje genomen in de sporthal. En jaa hor ik wist dat ze hier sportief warenaar er waren gewoon meer dan twintig oudere mensne uiterst fanatiek aan het badmintonnen. En dan niet zomaar een jaar of 40 nee ik geloof dat de gemiddelde leeftijd op zn minst 70 was en hier en daar een jongere. En springen en rennen dat ze deden. Ik hoop dat als ik zo oud ben ik het ook op kan vn brengen dat ik om vier uur uit bed kom om te gaan sporten en dat ik daar dan echt net zo fit van blijf. Het enige nadeel zou dan zijn dat ik in Nederland de enige persoon in de gymzaal was en er hier nog allemaal vriendinnen uit het bejaardentehuis op je staan te wachten. Maargoed dat moet een slap excuus zijn toch. Na een broodje van de straat begonnen we aan onze tweede busrit. Na drie uur wachten besloten ze toen opeens dat ik als enige mijn busticket moest veranderen, ik liep daar met mn moeie hoofd en al mn tassen te balen waarom ze dat nou opeens verzinnen op het moment dat ik de bus instap en niet drie uur daarvoor terwijl ze precies hetzelfde op een goedkoop gekopieerd kladje deden. Ze hebben als een van de weinige geen glimlach van me ontvangen. Maar toen ik eenmaal zat en verder kon slapen was ik weer blij. Het kon me toen niet zoveel schelen dat het echt opgepropt in een sardientjes bus zaten. Toen ik in hoi am vertelde aan lokale mensne dat ik naar dalat ging zeiden ze in hun eerste reactie dat het daar heel koud was en ja toen kreeg ik gelijk Een sapa flashback want toen had ik dat iets onderschat en nam het nu maar zo serieus dta ik al mn warme kleding nog niet heb achtergelaten en maar heb meegenomen. Toen wr Eenmaal na een 20 uur durende reis in dalat aankwamen moest ik nog opzoek naar mijn hostel. En dit keer hadden die lieve vrouwtjes in hoi an geen gelijk. Het was bloedheet en ik heb even wat moed gespaard om mn backpack op te pakken en het eindstation te zoeken. Daar liep ik dan zeker 25 minuten met een inmiddels veel zwaardere tas dan aan het begin van mn reis in de hitte. Ik wachtte op een of andere gentleman die me kwam helpen maar nee alle mannen hier zijn er aan gewend dat de vrouwen zo zwaar werk doen. Ondertussen liep er ook nog een vrouwtje achter me met een lat over dr schouder en daaraan twee zware manden. In het begin hoorde ik haar alleen maar omdat ze met zo n uiterst gewaardeerde knijpkip liep. Heel normaal hier om de aandacht te trekken voor wat ze verkoopt maar ik kon die kip wat in gedachte.. Tot ze me inhaalde en ik met beide verwende benen op de grond werd gezet en ze heel erg oud was, krom liep en heel zware spullen droeg en waarschijnlijk al de hele dag. Ik moest stoppen met aanstellen en gewoon doorlopen, vlak nadat ik het excuus had gevonden dat zij het gewend was had ik mn hostel bereikt. Toen ik mn heerlijke bed had gevonden en had ingecheckt maakte ik plannen voor die middag en kwam ik later op straat een meisje tegen wat in dezelfde bus zat als Mij en vroeg of ze me die middag wilde vergezellen, dat wilde ze wel ze moest alleen nog inchecken. ondertussen kreeg ik bij een restaurantje ene gratis thee en raakte ik aan de praat met een man van easy rider. Het inchecken ven dat meisje duurde langer dan gedacht dus moest ik zelf op pad. Die man bracht me op zn motorbike naar de kabelbaan en hij wachtte me dan boven op. Ideaal. Een mooi uitzicht in weer een totaal andere stad, dalat is een goed ontwikkelde stad met ook veel kleine winkeltjes en restaurantjes al heeft het niks schattigs zoals in hoi an.

Boven op de berg was een pegoda en op de een of andere manier vergeet ik in vietnam steeds om een lange broek aan re doen en mag ik dus niet in de pegoda zelf maargoed ik heb er ondertussen zoveel gezien, zo erg is het niet. ik kwam nog twee jongens vanuit mn hostel tegen en ook nog een jongen uit hoi an waar ik toen mee heb ontbeten. Zo grappig, hij vertelde me allemaal do's en dont's van dalat. K heb lekker foto's gemaakt en de stad een beetje verkent. Ik kwam langs een winkeltje met hele leuke jurkjes en aangezien indien niet in hoi an had geprobeerd greep ik nu mn kans, alleen jammer dat ik dan natuurlijk net degene van de etalagepop moet hebben haha. Maar het was een beeldig jurkje maar hij zat toch niet helemaal perfect dus heb ik het maar niet gedaan,oohw qat was die vrouw blij met mij. Na mn enige woordjes Vietnamees was ze toch blij gelukkig. Daarna heb ik lekker uitgerust in het hostel. Met twee Nederlanders ben ik uit wezen eten en eerlijk is eerlijk ik was na zoooo lange dag helmaal kapot en ben ik lekker gaan slapen. Ik had me voor de volgende dag opgegeven voor een canyoning tour. Dus ik bereide me mentaal voor op een dagje lekker kanoën.

De volgende ochtend. Wat blijkbaar alweer donderdag was, heb ik genoten van een heerlijk ontbijtje en gingen we om half tien met een busje en drie andere mensne van t hostel samen met een ander groep en twee guides naar de watervallen. Sochtends kwam ik erachter wat de rede was dat alles zo prachtig goed in mn tas paste, en dat was omdat ik mn waterschoenen dus ben vergeten wss in mn vorige hostel in hoi. Helaas, gelukkig hadden ze bij het hostel schoenen staan die ik kon gebruiken en die iedereen mag lenen voor de tour.

Het was een geweldige dag.

Toen ik boven de derde waterval stond realiseerde ik me dat ik me dus blijkbaar niet had ingeschreven voor een kayaktour maar voor canyoning en dat dat wel degelijk wat anders is. En ik maar wachten op die Kayak haha. Maar stiekem was dit 100x spannender ik bedoel leuker haha. Het was wel echt spannend heel af en toe vooral bij de gladde stukjes wanneer het water heel krachtig tegen je benen aan knalt maar ik stond met de grootste glimlach op de watervallen. Uitgezonderd een paar momenten waarop ik me afvroeg of ik wel op de juiste plek was waar het ook de bedoeling was om terecht te komen. De waterval van 25 meter moesten we opfokken doen en toen ik daarvan afsprong verloor ik mn sok. Haha zo wordt mn tas wel steeds lichter.

Toen we terug kwamen was ik stiekem heel trots op wat ik allemaal had gedaan en het ik nooit gedacht dat ik dat zou durven. Maar bovenal was ik heel moe.

De vrouw van het hostel maakte eten voor iedereen en met zn 17e zaten we gezellig aan een verrukkelijke maaltijd. Het was misschien wel het lekkerste wat ik in hele vietnam heb gegeten.

Volgende dag heb ik lekker uitgeslapen en met de nodige spierpijn rondgelopen zonder kaart en iedereen die vroeg of ik was verdwaald. Dat zijn de goeie momenten heerlijk. ik was blijkbaar niet meer in het toeristische gedeelte, maar dat vind ik juist zo leuk. En omdat ik die dag alleen liep maak je de leukste en makkelijke manieren mee waarop je met de lokale mensne praat en lol hebt. Zo zat ik op een gegeven moment naast een ouder mannetje op een trap de kaart te lezen en probeerde hij me duidelijk te maken waar ik heen moest. Na nog ongeveer drie keer vragen kwam ik weer in het centrum terecht en kwam ik weer aan de praat met een mannetje van easy rider. Helemaal blij dat hij weer een Nederlander sprak en hij was helemaal onder de indruk van me. Nouja prima joh wat jij wil maar ik hoef geen rondje door de stad of over het platteland hoe mooi dat ook mag zijn. Om me nog meer te overtuigen pakte hij zn contacten boekje erbij en zocht hij ene verhaaltje op van Nederlanders die al eerder met hem mee waren gereden en natuurlijk helemaal enthousiast waren en het was een hele grappige man dus dat geloof ik graag. Toen ik hem vervolgens had overtuigd dat ik niet met hm mee wilde bood hij me een gratis ritje aan naar de markt, dat kon ik niet laten gaan natuurlijk. Al moest ik hm daarna wel weer dik teleurstellen dat ik niet met hm wilde lunchen. Na een paar goede onderhandel pogingen op de markt kwam ik erachter dat ik mn geld in het hostel had liggen, haha daar sta je dan als je de onderhandeling hebt gewonnen. Toch maar even naar de andere kant vam de stad gelopen om geld te halen. Na weer een fantastisch dinner heb ik nog even gezellig gezeten met alle mensne uit het hostel en kan niemand er over uit hoe lief het vrouwtje is van het hostel. Ze regelt alles ban scooter huren tot busticket, alle tours en zoals een van de mensne zei je hebt eigenlijk geen Google meer nodig als je in dit hostel zit. Ik heb er dan ook maar voor gekozen om hier een dagje langer te blijven om het hostel maar ook omdat ik ik de volgende dag met een kamergenootje rond ging toeren door dalat en omstreken. Sochtends gingen we rond elf uur op onze bezorgde scooter maar ik voelde me die ochtend noet zo goed, ik hoefde geen ontbijt maar wilde toch wel heel graag de mooie omgeving zien. Na twee uur onderweg en wat bezichtigingen was ik.het al zo zat dat ik een pauze in het hostel voorstelde maar dat werd uitgebreid tot de hele dag in mn bed. De eerste keer ziek in drie maanden dat is niet gek toch. En helmaal in zo'n fijn hostel is het goed getimed. De volgende ochtend, vanmorgen dus, hebben we onze tas weer ingepakt en vertrok ik om een uur richting mui ne. Een prachtige rit door de bergen en mooie meren ertussen. De chauffeur had een bijzondere muzieksmaak en zo luisterden we opeens naar een kerstremix tussen de duinen, heel bijzonder haha maar leuk om weer eens een busrit overdag te hebben om het land te zien. In de bus zat trouwens ook dat meisje wat ik had aangesproken op straat om samen die middag door te brengen maar dat ging niet door. Ze had nog geen hostel geboekt dus ging met mij mee naar mn plekje. Heel gezellig. Samen hebben we wat gegeten en maken ons klaar om morgenvroeg om half vijf de duinen in te gaan. Op naar een volgend avontuur.

Liefs jantina