Heaaa lieve trouwe volgers!!:)

het Is alweer het laatste deel van mijn reis, zo gek. Nu is het alweer januari en stiekem begint nu al het aftellen. Maar stiekem wil ik er nog helemaal niet aan dneken om naar huis te gaan. Ik maak hier zoveel mooie dingen mee. Hieronder een samenvatting van wat ik in de afgelopen dagen heb meegemaakt.

Jaaa vietnam, here i am. Eenmaal aangekomen in Hanoi, waar ik uit een vliegtuig stapte vol kerstmuziek en vriendelijke mensen werd ik verder nog niet echt welkom geheten in Hanoi. Ik stond te wachten op een minibusje die me wellicht naar mn hostel kon brengen maar toen het me opviel dat er alleen maar mensne in uniform stonden te wachten op het betreffende busje, vroeg ik toch maar of hij naar de backpackers hostels ging, wat me al sterk leek was het inderdaad niet het geval en kon ik opzoek naar een ander busje. Ik had alle tijd, nouja het was al half elf maargoed, alle tijd. Even later werd ik in een busje vol backpackers weggebracht. Het was even wennen om nu alleen gedropt te worden en een hostel binnen te lopen waar iedereen al lijkt te kennen. Eenmaal op mn kamer kon ik me lekker installeren en werd ik vergezeld door ongeveer tien andere meiden van over de hele wereld. Ik heb die avond niks meer gedaan en ben lekker gaan slapen. De volgende dag bleek inderdaad dat ik de uurtjes nodig had want ik heb lekker uitgeslapen en tegelijkertijd het ontbijt net niet gemist, ideaal getimed. Na het heerlijke ontbijt en ben ik eens gaan kijken waar ik terecht was gekomen. En dat was een verassing. Tjonge wat een wereld van verschil met Cambodja en Laos. Heel gaaf. Ik zit in het oude gedeelte van de stad en het heeft allemaal kleine straatjes vol straatleven. Net hetgeen ik miste in Laos. En overal zijn scooters echt overal en het Is een hele uitdaging om over te steken, en al die toeters. K heb geen idee hoevaak er voor mij getoetert is omdat ik in de weg stond omdat er letterlijk elke seconde word getoetert en dan kan ik die voor mij of voor mn buurvrouw niet meer uit elkaar halen. Maar het Is allemaal goed gekomen. Zelfs toen ik met mn ene been tegen een scooter werd gedrukt en met mn andere tegen een auto en ze beide gewoon door bleven duwen. Joehoee ik sta er ook nog. Maar na dit verwerkt te hebben ben ik naar een reisbureau geweest waar een Nederlandse man me goed kon helpen met het maken van plannen voor mijn reis in vietnam. En met een plan op zak en wat tips voor Hanoi ben ik verder de stad doorgegaan. K ben naar een tempel geweest in het middel van een meer en op de valreep nog naar een vrouwenmuseum, heel interessant om te lezen en te zien wat een groot aandeel vrouwen hebben gehad in de geschiedenis van Vietnam in oorlog en huwelijk.

Savonds ben ik lekker gaan eten bij een Mexicaan, zo handig om vrienden te hebben die je goeie tips kunnen geven om te doen in Hanoi. En ook heb ik kennis gemaakt met de Vietnamiris koffie. Ja inderdaad Jantina aan de koffie. Maargoed dit was dan wel eggcoffee, het leek een soort tiramisu, te slecht maar te lekker. Savonds ben ik weer optijd mn bed ingedoken. Vandaag nog niet veel mensen ontmoet omdat ik daar niet echt mn best voor heb gedaan, door de moeheid en de omschakeling naar het alleen reizen moet ik een beetje op gang komen. Dus na een Skypegesprekje met thuis ben k lekker mn bed ingedoken. De volgende dag vroeg op pad om plannen te regelen voor sapa en halong bay. Jazza zou misschien naar mij toe komen om samen oud en nieuw te vieren maar dta gaat helaas niet door omdat het visa bureau gesloten is. Maargoed ik vermaak me wel. Na het boeken van deze trekkings ontmoette ik opeens de ene na de andere persoon en stond ik opeens met een groep van tien personen die van plan waren om een streedfood tour te doen. Ik was van plan om het lichaam van Ho Chi Minh te gaan bekijken en andere touristiche dingen te gaan doen. Maar dat ging dus niet door. Dit is veel gezelliger. Na acht restaurantjes en drie uur verder zaten we aardig vol. Een super leuke manier om deze mensen te leren kennen. Na een drankje en een zoektocht voor warme kleren voor sapa ben ik naar het busstation gegaan. Na een aardige omweg heb ik het toch gevonden en kon mn reis naar sapa beginnen. Dit voelt als het begin van mijn avontuur in vietnam. In de bus had ik gelijk al hele leuke gesprekken met mn busburen en kwamen we om vier uur sochtends aan in sapa. Gelukkig liet de buschauffeur ons tot zes uur slapen.

Daarna moesten we de bus uit en moest ik nog twee uur wachten tot su, mijn privégids, me op kwam halen bij de kerk in het dorpje. Ik ontmoette een jongen uit Maleisië die samen met zijn gids richting de kerk liep dus ik kon hun mooi met hun meelopen, en dan is al snel de vraag hoe je eigenlijk heet. Toen ik mn naam vertelde en ik het gespeld had moest hij opeens zo lachen dat er wel wat bijzonders aan de hand moest wezen. En inderdaad, hij vertelde dat mijn naam in het Maleisisch 'sex' betekend, hij zei dat wanneer ze een formulier in moeten vullen dat er dan stond, jantina: man of vrouw. Dit verhaal maakt het natuurlijk een stuk onschuldiger in de zin van het woord maar ik heb nog steeds niet op internet kunnen kijken hoe dat nou zit haha. Tot niemands verbazing was dit de enige buitenlander tot nu toe die mijn naam zonder enige moeite nog wist toen ik hem later tegenkwam haha, fijne vent. Nadat ik twee uur in de ijskou had staan te wachten kwam su daar aangereden. We zijn gaan ontbijten en begonnen om 9 uur onze trekking, en tjonge wat een vriendelijk vrouwtje is het toch, ze kan best goed engels. Zo knap want dat heeft ze enkel geleerd door te praten met toeristen. En ze houd van praten, heerlijk. Haha het enige wat ze me vergeten te vertellen was, is dat ik ook regenlaarzen kon huren in sapa. Dat vertelde ze me precies toen we ongeveer een uur aan het wandelen waren door de modder. Er kwam vanaf het begin nog een vrouwtje meelopen en die hielp me het "parcour" te doorlopen. Mn schoenen en ik gleden steeds weg. Oei ik heb tijdens deze dag zovaak gewenst dat ik regenlaarzen had gehuurd, maar helaas, kleinigheidje. Van negen tot een hebben we echt een moeilijke route gelopen en was ik helemaal kapot tijdens het lopen van de lange reis, het vroege opstaan maar ik sleurde mezelf door de modder en liep non stop hand in hand met beide gidsen omdat het modderige parcour zo glad was en je anders zo over de rijstterrassen naar beneden stuiterde. Wat me twee keer echt bijna gebeurt is, plat op me plaat recht in de modder. Tijdens de lunch kwamen ook andere mensen eten en zo grappig, er waren wel zes andere Nederlanders van de totaal 8 andere toeristen :), zoveel Nederlanders hier. En eigenlijk allemaal n stuk ouder dan mij. Doordat we gingen zitten kreeg ik het weer super koud, ondanks de zes lagen kleding. Dus was het tijd voor deel twee van de dag. Nog twee uur tot de homestay. Dit keer geen stijle rotsen icm. Modder maar dit was ene rechte weg die bestond uit modder. Ongeveer anderhalve km werd elke stap uitgeprobeerd voor me om te voorkomen dat ik tot mn knieën in de modder zou zakken. Zo lief dat oudere vrouwtje wat meeliep kon geen woord engels. Oké aan het eind van de dag kon ze er vier zeggen omdat ik dr wat had geleerd maargoed buiten dat engels om. Teste ze de hele weg voor me en als het hopeloos was dan liep ze verder, haalde ze wat stenen en legde ze die neer zodat ik niet zover wegzakte, hoe schattig is dat hè. We hadden zo'n mooi uitzicht ondanks dat het sochtends zoo mistig was. Super gaaf om op de plekken te komen die je eerst alleen maar kende van de Google plaatjes. Prachtig, alleen nu waren de rijstpaddies leeg omdat ze al geoogst waren. In september is het de perfecte tijd om er te zijn qua temperatuur en ook qua rijstevelden. Nieuw plan voor op mn toekomstdromen lijstje, die de afgelopen weken vlink is ingekort maar tegelijkertijd ook vlink is gegroeid :).

Toen we het huis van su' s tante hadden bereikt, snapte ik de intensie van haar om de hele dag met me mee liep, ze pakte bij aankomst haar sieraden en tasjes en ik was na het op zn minst drie keer redden van mn leven wrl verplicht om van haar te kopen, en deze waren ook echt handgemaakt

Zo bijzonder om te zien

Hier heeft iedereen de traditionele kleding aan heeft en ik begin het verschil tussen Black hmong, flower hmong en red nogwat hmong te herkennen. En daarnaast af zijner. Nog wat verchillende groepen heel bijzonder om tussen de bergen en tussen al die mensen te lopen. Toen we aankwamen stond een warm vuurtje op ons te wachten. En dat kon ik wel gebruiken. Ik zat tot mn knieën onder de modder en was aardig koud. Eenmaal in het huis gekomen belanden we meteen in een serie vol culturele activiteiten. Er kwamen drie mensen bij die in Japan wonen. Ik was blij dat hun er ook waren, ze waren wel ouder maar wel gezellig om wat meer toeristisch gezelschap te hebben. Su had me al verteld dat haar man die nacht naar een speciaal feest moest gaan waar ze een ritueel voorbereiden voor de feestdag van de volgende morgen. Dit feest is een keer in de tien jaar, hoe bijzonder omdat dan precies nu mee te krijgen. Het kwam erop neer dat hij de taak had om een buffalo te doden en te koken en dat andere mensen voor de gong en muziek zorgden en dat ze dat deden om de geest van de overledenen tevreden te stellen en de volgende dag was het een moment om het goed te maken met je ex, door de zegening van een bepaald belangrijk persoon. Om twee uur Snachts werd de byffalo geslacht. Om vijf uur werd er een rituele dans en muziek gemaakt en tussendoor moest er veel gedronken worden en werd er geleerd om met de geesten te praten. We hebben er niks vam gezien maar toch een bizar verhaal om te horen van een man die daar zo'n grote rol in heeft en get echt een onderdeel van hun leven is, oohwja het enige wat er ervan zagen is dat hij met een fiks groot mes inclusief regenponcho op zn scooter stapte op weg naar het feest. Dit was al even een cultuurschok maar niks vergeleken met wat we later meemaakten. Nadat we allemaal heerlijk warm hadden gedouchd kregen we te horen dat de eigenaar van het huis waar we verbleven. De tante van su. Dat die midden in een kidnap marrige zat. Ze was die middag op de markt opgepakt door zes vrienden van een man die haar wilde trouwen. Ze had de man een dag van tevoren voor de eerste keer in real life gezien. Ik zag het al helemaal voor me, een vrouw van ongeveer 30 die door zes mannen op de arm word genomen en zij spartelt met haar benen on de lucht om te proberen te ontsnappen, dat beeld bleek aardig te kloppen toen ik het later navraag aan su. Het werkt zo dat zij dan drie dagen bij haar schoonfamilie moet blijven en ze getest wordt en zij heeft de tijd om de keuze te maken of ze met hem wil trouwen, ik was totaal verbijsterd over wat ze me vertelden en waar ik opeens midden in zat. Het voelde als een film, elke keer werd er meer duidelijk en voelde ik me zo bijzonder om dit in het echt mee te mogen maken in een klein dorpje in sapa. Tijdens een overheerlijk dinner was dit het onderwerp van de dag en werd er door iedereen een mening gegeven. Behalve door de vader, die de keuze daadwerkelijk moest goedkeuren of niet. We verstonden er natuurlijk helemaal niets van maar tussendoor vertelde su dat de vader de beste man aan de telefoon had gehad en dat hij graag sorry wilde zeggen, iedereen moest lachen toen de vader daarop schreeuwend antwoordde dat hij geen sorry hoeft te zeggen maar dat hij de politie belt omdat hij zijn dochter heeft gestolen. Heerlijk zo'n man met pit die niet zomaar meegaat in die rare traditie. Iedereen wist dat de politie niks ging doen omdat het een normaal ritueel is maar het was wel grappig om te horen dat de vader zijn dochter zo beschermde. het zag er dus naar uit dat hij geen toestemming ging geven en net als bij een echte tvserie zaten wij opgelucht op het puntje van onze stoel wachtend op vervolgverhalen.

Ondertussen liepen haar kinderen huilend door het huis omdat ze wisten dat ze hun moeder voor drie dagen moesten missen. Ze was weduwnaar en had twee zoons, en hier werkt het zo dat al het land en eigendommen vam de familie voor de zoons zijn. Dus wanneer de tante ervoor zou kiezen dat ze ging trouwen omdat het misschien wel echt een leuke man blijkt te zijn en ze gaat bij hem wonen dan zou de oudste zoon. Van elf jaar, dus de eigenaar worden vam dat grote huis. Daar zou dan bijkomen dat iemand ander in dat huis moet komen om de homestays te verzorgen en als hij bij haar zou komen wonen zou hij het goed moeten vinden om altijd toeristen in huis te hebben. De baan van de hele familie hingen dus af van deze ene keuze en dat maakte het nog spannender, gek hè dat ik hier gewoon midden in zat, heerlijk toch om op deze laagdtempelige manier in aanraking te komen met andere gebruiken en culturen. De volgende ochtend, na een heerlijke nacht opgerold in heeeele dikke dekens en na heeeel veel regen kwam tijdens een overheerlijk ontbijt een vriend van de betreffende man die hun tante wil trouwen. Hij kwam binnen in de kamer waar wij hem met zn vieren aankeken wat er ging gebeuren. Hij had een buffalohorn bij hem met daarin het happywater wat hij aan de vader moest aanbieden als verontschuldiging en om antwoord te vragen. Hij was een beetje geïntimideerd door vier westerse mensne die hem aan zaten te staren en legde de hoorn neer op een stoel en vertrok. Hij had dus eigenlijk de vader op moeten zoekende dat durfde hij denk ik niet meer, haha daar zaten wij dan weer even een ritueel in de weg ::). We weten nog steeds niet of ze nou ja of nee heeft gezegd en hoe het afgelopen is maar dat krijgen we hopelijk nog te horen.

We zagen sochtends de bui al een beetje hangen omdat het echt de hele nacht had geregend maar het uitzicht was door de mist maximaal drie meter en regende het nogsteeds. Helemaal ingepakt liep ik die ochtend samen met de schoonzus van su door de bergen. Ik had vanaf dag een in mn schoenen, na twee maanden op slippers, al blaren en was het flink doorbijten om gewoon door te lopen maarja je moet er wat voor over hebben he. Ook het schoonzusje van su was een heel lief vrouwtje, kon iets minder goed engels maar ik heb dr wat nieuwe woorden proberen te leren. Haha zo zie je maar weer ik mis dat engelse les geven toch best wel:). Ik zag een aantal mensne met een hele grote rode vlek op hun voorhoofd en vroeg me af wat dat was, ze vertelde dat wanneer mensne hoofdpijn hebben dat ze dan met een grote soort stempel en buffalobloed erop dat stempelen op hun voorhoofd en je hoofdpijn dan weggaat, toch bijzonder al die kleine gewoontes hier.

Om half twee kwamen we ongeveer aan in sapa, normaal was de planning om daar veel later aan te komen maar omdat get nu zooooooo mistig was en je in de bergen o,o uitzicht had hebben we gewoon over de simpele weg gelopen onder het mom dat mn schoenen dan niet zo nat en vies zouden worden voor mijn aansluitende reis naar halongbay. Top idee ik sta er helemaal achter onder het mom van mijn schoenen.

Voor mij waren mijn blaren en het missende uitzicht iets belangrijke maar dat Is niet erg :). In sapa hebben we samen gelunchd en had ik toen van twee tot negen uur savonds om rond te kopen in sapa. En dat is een dorpje wat misschien twee keer zo groot is als Stroe, dat had ik op zo'n regenachtige dag al wel snel gezien dus. Ik heb me maar vermaakt door naar een museum over sapa te gaan en omdat ik het zoo koud had heb ik me maar verwend met een voetmassage, drie kwartier voor drie en halve dollar, nou dat Is netjes dacht ik. Ik zat in die stoel en opeens kruipt er een Vietnamese jongen achter op mn rugleuning en begint hij mn hoofd te masseren, tuurlijk logisch toch bij een voetmassage haha. Ze vonden de vraag heel gek toen ik vroeg of dit allemaal onderdeel was van de voetmassage en ja hoofd. Nek, rug en benen bleken er een onderdeel van te zijn. Maar ojojoj die jongen had me toch een kracht in zn vingers ik weet niet of er veel spieren ontspannen waren na zo'n heftige trekking van vorige dag. Hij masseren mn slapen naast mn ogen zo hard dat ik drie dagen later echt nog het gevoel had dat er blauwe plekken zaten. Is toch niet helemaal normaal denk ik zo. Maargoed de ervaring was leuk en het lekkerste was het feit dat het heerlijk warm was daar binnen. Een fikse tegenvaller dat ik daarna nog vijf uur had om te wachten in de regen. Ik heb lekker wat winkeltjes doorgestruint en dan kom je toch opkweek in zulke leuke situaties en indenk dat je die vooral meemaakt als je alleen reist. Zo liep ik een lokale supermarktje in waar twee kinderen en hun vader zich zaten te warmen aan een vuurtje. Ja midden in de supermarkt haha. En ik had het koud dus ik ging er even bij staan om vluchtig mn handen te warmen want ik had natuurlijk niks nodig uit de supermarkt. En gelijk gebaarde het kleinste jongetje dat ik mocht gaan zitten en dat sloeg ik natuurlijk niet af. Ze zaten me allebei bang aan te kijken terwijl ze een filmpje keken op de telefoon van zijn zus. Toen ik na een aantal minuten op wilde staan beviel de vader me om weer te gaan zitten en te blijven genieten van het vuurtje, zo lief die Vietnamese gastvrijheid. En tussendoor heb ik heerlijk genoten van stokbroodjes die overal op straat te koop zijn. Ondanks alle nare dingen die de Fransen hier in asië hebben gebracht vind ik het tof dat ze ook het stokbrood hebben meegenomen en daar geniet ik regelmatig van. Oei je zou me er bijna voor wakker kunnen maken. Maargoed n adat ik drie uur in een guesthouse had gezeten waar ze wifi hadden en ik lekker op kon warmen door een kopje thee ben ik zo op mijn richtingsgevoel in een x goed gelopen naar de andere kant van het dorp naar het busstation,

en ik hoor sommige van jullie al denken, jaja richtingsgevoel en Jantina uhu maarja in vietnam werkt het wel XD. ik kwam al vroeg aan bij het busstation en stond helemaal ingepakt met nog steeds natte en koude voeten van mn natte schoenen en werd me gevraagd of ik een uur wilde wachten in de wachtkamer naast het ticketkantoortje of dat ik bij hun wilde wachten, het leken me aardige jongens en bleef in hun gezelschap maar staan te koukleumen dat blijkbaar te zien was want al snel werd me een stoel aangeboden bij een kacheltje waar ik toen met drie Vietnamesen mn handen zat te warmen, eentje kon engels dus dat was wel leuk. Maar zulke momenten zijn toch genieten, helemaal als de rest van de bus een paar minuten later aankomt op het kantoortje inclusief de Nederlanders die ik was tegengekomen, die moesten allemaal in het koude wachtkamers zitten van dakplaten. Eenmaal in de bus sprak ik een hele vriendelijk Vietnamese jongen die graag engels wilde leren maar we kwamen niet veel verder dus gebruikten we maar Google translate. Ideaal haha. Van tien tot vier am. Stapten er veel mensen in en uit en kwam er steeds een man door de gangen roepen waar we waren om die mensen wakker te maken maar ik werd er ook wakker van dus heb maximaal anderhalf uur geslapen. Toen we om vier uur in Hanoi weer aankwamen heb ik van vier tot vijf een Rond het meer gehinkelt en zag al verschillende oude mensne fanatiek handollopen en oefeningen doen. Dit is Volgends sommige mensen hier de verklaring dat je hier geen oude mensne met een rolator ziet lopen. En idd ik heb er nog geen een gezien die niet goed kon lopen. Daarna ben ik nog even in een hostel wezen uitrusten en heb ik mn bagage even herpakt voor de volgende trip. Ja we gaan gelijk door. Om zeven uur werd

ik opgehaald door een busje die ons bracht naar halongbay. En jahoor drie andere Nederlanders in die groep. Met 21 man begonnen we. We hebben door het prachtige gebied gevaren en sommige mensne hebben ook gezwommen. Ik heb alleen gekayakt door halong bay. Echt zoo prachtig, ook hier en daar een aapje gezien. Er is een ander meisje bij een Nederlander waar ik het goed mee kon vinden en eigenlijk is de hele groep wel heel leuk. Het zij. Vooral mensne vam achter in de twintig en van over de hele wereld van Argentinië, Chili, Engeland, Duitsland, Nepal. India, austrailie en nieuw zeeland. Die avond was het oud en.nieuw en verbleven we op een eiland in een heel net gebouw. Omdat ik maar Heeeeel kort had geslapen was ik heel erg moe en was ik om negen uur al helemaal kapot en ik was niet de enige, reizen is best wel vermoeiend wat het thuisfront misschien niet verwacht :). Maar we hebben heerlijk gegeten en ja we hebben het volgehouden tot 12 uur. Toch gek om te weten dat iedereen thuis pas net aan de lunch zit en ik al oud en nieuw aan het vieren ben. Het is voor de lokale mensne niet iets groots omdat zij oud en nieuw in februari vieren. We hadden dus balonnen ipv vuurwerk en na iedereen gelukkig nieuwjaar gewenst te hebben lag ik al snel in bed. De volgende ochtend stonden we op met heerlijk uitzicht op zee en is iedereen na het ontbijt zo weer zn bed in gedoken. Haha zoo genieten met deze fantastische groep :). Nee iedereen kon het goed gebruiken. Om een uur zijn we op een boot gegaan naar het grootste eiland en hebben daar een trekking gedaan in het nationaal park. Daar hebben we het hoogste punt beklommen en het was echt prachtig om te zien. Na de trekking zijn we in een bootje naar ons grote schip gebracht waar we ook op hebben geslapen. Het was midden in een groot open gebied tussen de rotsen waar echt tientallen boten lagen. Snachts bleven alle boten op dezelfde plek liggen en hebben we savonds lekker kaartspelletjes gedaan waarbij ik een nieuw spel introduceerde maar bij elk rondje herinnerde ik me weer nieuwe regels die erbij hoorden na ongeveer tien rondjes en elk rondje minstens twee nieuwe regels was het erg leuk om te spelen. Op een hemels matras heb ik heerlijk geslapen en werden we sochtends verrast door een heerlijk zonnetje. Het voelde als heel erg lang geleden dat ik echt de zon zo warm had gevoel wat in werkelijkhuid pas anderhalve week is geleden. Na ontbijt en weer leek gesprekken met al die leuke mensen hebben we lekker genoten van het zonnetje en de prachtige omgeving. Smiddags kwam een andere groep ons vergezellen en voeren we richting het vaste land. Vanaf daar hebben we een busrit gehad van drie en half uur. Ik zit nu on die bus en heb eindelijk tijd om mn blog bij te werken en ben van plan om morgen nog een dagje in Hanoi te blijven en rustig verder een plan te maken en nog wat meer van de stad te bekijken. Ondertussen wordt het steeds spannender om te wachten op bericht van corina of ze al bevallen is. Dus iedereen die haar ziet, geef haar maar een extra dikke knuffel van mij :)). Ik vermaak me hier denk ik super de komende tijd met al die mooie mensne die ik hier ontmoet.

Voor iedereen een heeel erg gelukkig gezegend en liefdevol nieuwjaar gewenst met heel veel mooie dagen, geniet van elke dag!! Liefs jantina