Heaa

Het is alweer bijna het einde van de tweede week in Laos, wat gaat de tijd snel zeg. Ik moet een beetje wennen aan het Nederlands schrijven want ik ben al helemaal gewend om de hele dag engels te praten, en hier en daar een woordje Laos. Afgelopen weekend ben ik samen met drie huisgenoten naar luang prabang gegaan en hebben we weer heel wat beleefd. Het was zoo mooi. Nu is het donderdag nu ik dit schrijf en lijkt het al heel lang geleden.

Vrijdag avond namen we dus de nachtbus en toen we aankwamen in het dorpje regende het en was het koud. Haha daar stonden wr dan in ons dunne broekje en tshirtje. Ta had me die avond van te voren nog verteld dat het tien graden kouder zou zijn in luang prabang maar ik had geen moment gedacht dat het geen grapje was. We begonnen de dag met de zoektocht naar ons guesthouse en werden blij verast toen het er super netjes en goed uitzag. Het eerste wat ons opviel was natuurlijk het matras, en dat was maarliefst 8x zo dik als in het guesthouse in Vientiane dus wij waren al helemaal blij. We sliepen met drie meiden in een kamer en de jongen die mee was sliep in een ander guesthouse.

De eerste dag zijn we begonnen met een heerlijk Frans ontbijtje, luang prabang was de hoofdstad van Laos toen de Fransen het bezette, from there.

We zijn met de tuktuk naar de tad see waterval geweest, heel enthousiast onze bikini aangetrokken en onze shorts omdat we die in Vientiane niet dragen mogen en we de wolken nog wel zagen verdwijnen. Een beetje te enthousiast merkten we al snel. Vanaf de waterval zijn we door de bergen gelopen en was de route zo glibberig en stijl dat het in nl nooit voor publiek bereikbaar was. Maar gelukkig was dat het wel want ookal was het midden door het regenwoud, het was erg mooi.

De avond hebben we lekker rondgezworven op de nightmarket en hebben we een andere berg beklommen om vanaf daar de zonsondergang te zien. We moesten er dan wel voor betalen maar we hadden wss de perfecte dag, het was zo mooi. Op de markt was een straat waar allemaal eten was en zaten we heerlijk aan kleine tafeltjes aan het echte straateten. Het was prima maar het lag er waarschijnlijk ook al we even. Ik heb wat kleine dingetjes gekocht en de andere meiden stonden versteld van mijn afdingkwaliteiten maar die heb ik genoeg kunnen trainen in Cambodja en zitten ook in de genen, hè oma V. Essen :)).

Ik werd na ons dinner heeel erg blij gemaakt toen ik een laoaanse poffertjeskraam zag, Het waren poffertjes van kokos. Even een blij Nederlands momentje :)).

Daarna waren we zo moe dat we snel naar bed gingen. Het was zo'n mooi en vriendelijk stadje met overal oude tempels en kleine winkeltjes dat t al voelde alsof we er al dagen waren. De tweede dag zijn we naar ene andere waterval gegaan en die was nog veel mooier. Ondertussen zijn we heel veel olifanten tegen gekomen en hadden we vaak genoeg de mogelijkheid om met ze te zwemmen of met ze te rijden. Zwemmen was te koud en het rijden wilden we niet omdat ze allemaal littekens haddne van de kettingen en ze niet goed werden behandeld. Ook vam een afstandje konden we mooie foto's maken en heb ik er genoeg aan kunnen raken wat al heel bijzonder is om naast zo'n groot beest te staan.

Zo dit was even een zij verhaaltje, ik was aan het vertellen over de kluang si waterval, het was echt prachtig en na een paar honderd meter lopen kwam pas de echte waterval terwijl alles daarvoor al zo prachtig was. Het was zoooo hoog echt oneindig leek het. En we zijn via de berg naar de top van de waterval geklommen. En we konden met onze voeten in de waterval lopen. Zo gaaf en dan dat uitzicht erbij was echt heel erg indrukwekkend. Dat droombeeld werd alleen knullig verstoord toen ik vanaf het water wat naar beneden stroomde een foto te maken en ik dus door mn knieën ging in het water, tot.. Net iets te ver. Ja hoor Jantina red de hele berg zonder uitglijden waar half Laos naar beneden glijd en Midden in de waterval ga in door mn knieën en is mn hele broek door en door nat. Haha gelukkig viel het niet op doordat de helft van de mensen er bij liep met ene uitgegleden broek. En het kon nog erger want Carson haar camera was in het water gevallen. En waarschijnlijk is haar hele camera kapot. Op dat moment was ik eigenlijk best trots dat ik mijn beide camera's nog heb en dat ik ze niet heb laten vallen of gewoon ergens heb laten liggen.

Dit weekend was er ook sinterklaas en voelde het heel gek dat ik die gezellige avond miste maar we maken hier zoveel mee dat ik er niet te lang bij stil sta. Ook denk ik steeds aan de kinderen van zondagsschool die nu hard aan het voorbereiden zijn voor het kerstfeest waar ik helaas niet bij kan zijn. Ik zit hier in een zonnig land waar we alleen in de schaduw leven omdat het te warm is en de kerstlampjes in de stad geven me niet echt het kerstgevoel wat ik normaal in nl heb.

Deze week ben ik begonnen op mijn nieuwe project, het Is het enige autismecentrum in heel Laos. Het is op het erf van een grote villa waar een ouder van een van de kinderen woont. Hij heeft dit centrum opgezet en heeft hulp van ervaren medewerkers die in vergelijkbare centra hebben gewerkt in Thailand. Er zijn hier dus op kantoor verschillende thaise mensen die de teatchers hier opleiden tot begeleiders van de kinderen. Het voelt hier heel erg alsof ik werk bij de rupsjes en het Is erg leuk om de verschillen te zien en de dingen die ik herken van mijn stage bij de rupsjes. Er is een vrouw uit Australië die helpt op kantoor en daar kunnen we dus dingen aan vragen. Ik ben hier met twee huisgenootjes en er komen er volgende week nog twee bij. Elke dag komt well mee, hij Is een coördinator van de organisatie en is er om ons te helpen en te vertalen. Zelf geniet hij ook erg van het werken met de kinderen en is het heel leuk om hem zo te zien genieten.

Ik zal een beetje proberen te omschrijven hoe ene gemiddelde dag er hier uitziet. Als wij aankomen zitten alle kinderen beneden in de gezamenlijke ruimte op de grond in een grote kring en zitten de vele begeleiders erbij om iedereen in toom te houden en de kinderen te helpen. Iedereen doet een goedemorgen zegje en we zingen twee liedjes die ik na drie dagen aardig begin te kennen. Na het zingen is het een uur gymen en zijn er verschillende oefeningen zoals rollen op een mat en liggen op een grote bal en met de voeten in een bak met bonen. Dit klinkt allemaal best soepeltjes maar als ik dan vertel dat er obgeveer 30 kinderen in een ruimte zijn waarvan er gemiddeld twee per tien minuten proberen te ontsnappen naar kantoor of naar buiten, en minstens drie op missie zijn om een ander kind te slaan omdat ze niet weten wat ze moeten doen er eentje in de hoek zit te schreeuwen en een ander op het aanrecht klimt. En dat een uur lang. Het is best gezellig ja en heerlijk om tussendoor die lieve gezichtjes met hiun ondeugende lachje te zien. Na een paar dagen weet ik een beetje wat de kinderen mogen en hoe ik aan bepaald elkanderen kan herkennen of ze op missie zijn of niet. Het is lastig dat er verder niemand engels praat en de kinderen totaal niet naar ons luisteren omdat ze ons niet snappen en ze weten dat we toch niks kunnen doen of vertellen. Ik ken nu een paar namen en.dat helpt ook al een stuk. Na de gym gaan de kinderen in groepjes van vijf of zes naar hun eigen lokaaltje boven en hebben ze les. Elke klas is geselecteerd op ongeveer het zelfde niveau. Ik ben steeds aan het bedenken wat voor dingen er kunnen worden toegevoegd aan het programma om het voor sommige kinderen wat makkelijker en voorspelbaarder te maken. Ik vind het leuk om dingen te bedenken en te overleggen met degene die engels kunnen. In de lessen doen de kinderen allerlei oefeningen, van kralen rijgen, puzzelen en bonen verplaatsen met een pincet tot Laosletters schrijven, cijfers leren en de ontelbaar aantal soorten fruit waar ik meer dna de helft niet van ken. Al verschillende onbekende vruchten geproeft maar nog geen favoriet. Wanneer ik in de lessen erbij zit probeer ik de kinderen wat te helpen en wat nieuwe dingen te leren. Soms verloopt dat super soms kijken ze me schaapachtig aan en gaan ze gewoon eigenwijs door met wat niet mag " onder het mom van ik kan niet aan je gezicht aflezen wat je bedoeld en kan geen Engels", ookal hebben ze daar 9-10 x wel gelijk in :)). En soms kom ik er achter dat ik ze misschien hele verkeerde dingen leer.

Een keer zat ik in een klas en liep de teatcher weg dus probeerde ik de vijf kinderen maar te vermaken omdat k geen idee had wat ze moesten doen en leerde een meisje om je wangen op te blazen en soort van met je vingers ze lek te prikken wat er geniaal uit moet hebben gezien want ze lagen helemaal dubbel. Aangezien de teatchers in de klas heen streng zijn veel kinderen bang voor ze zijn. Maargoed een meisje ging de uitdaging vollop aan en probeerde met alles wat ze kon haar wangen vol lucht te krijgen maar dat lukte maar niet, en dat had als resultaat dat het een groot spetterfestijn werd om dat geluid maar te krijgen. Teatcher binnen kwam realiseerde ik me dat dit misschien niet het slimste idee was, ik zag een nieuwe tic al ontstaan haha maar gelukkig viel het mee nadat er met de liniaal op tafel werd geslagen was alles over. Op een dag maak ik daar zoveel mee dta het niet bij te houden is maar ik vermaak me daar zeker wel. Ook het guesthouse word steeds leuker en gezelliger. Het loopt nog niet allemaal soepel maarja kleinigheidje hou je toch he.

Ondertussen lig ik nu op het derde bed van de vier bedden in onze kamer, er is al heel wat gewisseld aan mensen.

Fijn weekend allemaal!!!

Liefs jantina