Heaaa allemaal,

Hier weer eens een berichtje over de afgelopen week, het is maar goed dat ik een blog bij hou want in een week gebeurd er zo veel en maak ik zo veel mee, stiekem nog veel en veel meer dan dat ik in mijn blog allemaal opschrijf. Anders is de lengte helemaal niet meer te behappen J.

Afgelopen week was mijn laatste week op de daycare en heb ik elke dag extra genoten van de kinderen. ik vond en vind het nog steeds een heel gek idee dat ik die kinderen nooit meer zie. Het is bijzonder om steeds weer te zien dat wanneer het klstijd is, dat de kinderen per direct hun speelgoed neergooien en een sprintje trekken naar de trap om naar de klas te gaan. Dat zie je niet echt in nederland, leuk om te zien dat de kinderen het zooo leuk vinden om les te krijgen en nieuwe dingen te leren, dat beloofd veel goeds voor hun toekomst.

Dalin, de teacher van de daycare, heeft deze week allemaal nieuwe dingen gekocht van het geld wat ik mee heb genomen uit Nederland. We hebben overlegd wat ze echt nodig hadden en wat ik graag wilde dat er nieuw zou komen, natuurlijk kan ik na twee weken niet hun gaan vertelen wat ze moeten kopen maar ik zei dat als het maar in het profeit voor de kinderen en de daycare was dat ik het dan goed vond. Daar stond zij natuurlijk helemaal achter. En ze ondernam gelijk actie, ze wilde graag kasten halen voor het speelgoed. Nu staat het speelgoed in rieten/ stokjes kasten naar dat is totaal niet stabiel. Donderdag kwamen zij en haar vriend terug met een hele tuktuk volgeladen met kasten en rubbermatten voor op de vloer en vier rubberen dieren waar de kinderen op kunnen zitten. Toen alles klaar was gezet zag de daycare er gelijk een stuk gezelliger uit en de volgende dag werden de rubbermatten niet alleen gebruikt om op te spelen maar wilde opeens alle kinderen, ipv. Op de rieten matten, op de rubber matten slapen. Haha groot gelijk natuurlijk. Maar zo kregen de matten een dubbele functie.

Deze week zijn we ook een avond uit eten geweest in een lokaal restaurant, dit met alle vrijwiligers uit de stad waar kimlay leiding aan geeft. Dit waren ongeveer 26 mensen, leuk om te zien dat er veel meer mensen vrijwilligerswerk doen en ook op allemaal verschillende plekken.

Voor het afscheid van lydie en ilse (en ook een beetje van mij) zijn we bij de riverside weer wat gaan eten, en na lang lopen zijn we toch maar weer bij hetzelfde restaurant uitgekomen waar iedereen de vorige keer zo super lekker had gegeten, en jahoor dat was geen slechte keuze.

Afgelopen weekend had ik een lekker rustig weekend. Ik heb relatief nog weinig gezien van cambodja omdat ik veel in het guesthouse ben en ik alleen in de weekenden weg kan, en de weekenden gaan snel vorobij J. Toch heb ik er voro gekozen om even een rustig weekendje tussendoor te doen. Ik heb even lekker mijn kamer opgeruimd, dat was ook wel weer even nodig haha. En ik ben daarna met een oudere vrouw uit duitsland een middagje weg geweest. We hebben een bootcruise gedaan waarbij we naar een eiland gingen dicht bij phnom penh en daar was een zijdefabriek en een plek waar lokale mensen ontspanenn in het weekend. Nou daar kan ik wel inkomen, wat een heerlijke plek om even te ontspannen en uit de drukte van de stad te zijn.
savonds zijn we nog even naar een heel hoog gebouw geweest waar we hebben genoten van de zonsondergang en waar we over de hele stad heen konden kijken. Het was een perfecte afsluiter van de dag. Nouja afsluiter bleek het achteraf niet te zijn.
Toen we thuis kwamen waren er ondertussen weer nieuwe vrijwilligers. Die avond ging er een groepje voetbal kijken in een sportbar in de stad en ben ik meegegaan om de fanatiekelingen te zien aanmoedigen, het was een leuke avond. Na een korte nacht ben ik de volgende dag met Mark en Sulaiman naar een soort tempel geweest en hebben we de stad weer wat verkent. En hebben we samen om 5 uur gelunched, kan allemaal in cambodja, soms moet je gewoon even een paar uur wachten tot de kok wakker is om je lunch te maken haha.
savonds kreeg ik bericht van Lydie dat Ilse in het ziekenhuis ligt en dat ze niet naar koh chang kunnen komen. Heel erg vervelend voor ilse natuurlijk omdat ze al een poosje loopt te tobben met haar gezondheid, maar ik vond het ook wel een lastige keuze of ik dan wel alleen moest gaan. Na even overleggen met het thuisfront was ik er nog niet uit en maakte ik het mezelf niet echt makkelijker. En toen bleek dat je af en toe gewoon even nuchter mannen advies nodig hebt en werd me geadviseerd dat ik gewoon moest gaan en geen gekke dingen moest doen en lekker gaan genieten. Nou dat zag ik eigenlijk wel zitten. Toen was de keuze snel gemaakt en ik dacht, ik zal toch ooit een keer de drempel over moeten om alleen te gaan reizen. Ik zag eerlijk gezegd wel een beetje op tegen de reis en dan vooral over de grensovergang, dit omdat ik onderhand wel weet hoe het gaat met dei busreizen hier. Je wordt gewoon gedropt en je zoekt maar uit wat je moet doen, waar je heen moet en moet veel geluk hebbebn dat je de juiste persoon treft die weet waar jij precies heen moet. Ik weet natuurlijk dat ik nergens alleen ben en dat gaf me wel vertrouwen om zonder zorgen te gaan. En hoe bijzonder was het om te merken dat er wel aan me gedacht word. Precies toen de bus stopte bij de grensovergang, en er nog maar drie mensen in de bus zaten, hoorde ik een man die ook naar koh chang ging. Ik sprak de man aan en hij bleek al eerder bij deze grensovergang geweest te zijn. Hij wist precies hoe het allemaal ging en daar was ik heeel erg blij mee. Tussendoor werd natuulijk hij precies naar een achterkamertje gevraagd omdat er iets raars op zijn paspoort stond dus toen stond ik daar weer alleen, lekker dan, dacht ik. Maar gelukkig kwam de man weer terug na een paar minuten en bleken de mensen van de douane zich vergist te hebben. In zes verschillende autos en een boot zijn we uiteindlijk naar het eiland koh chang gebracht. Om zeven uur deze ochtend was ik vertrokken en om acht uur savonds kwam ik aan bij het hostel waar ik slaap. Een aardige rit dus.

Haha die ochtend begon trouwens al geniaal. De receptie had namelijk bij het boeken van mijn rit gezegd dat ik niet opgehaald werd bij het guesthouse omdat het een feestdag was. Prima dacht ik, dus ik had een inmiddels bekende tuktuk driver gevraagd of hij me maandag ochtend om zeven uur naar het busstation kon brengen. Ja dat kon maar als hij niet optijd was, dan belde hij zijn broer en dan zou hij mij ophalen, even de prijs afgesproken en hoppa wij hadden een deal. Deze maandag ochten kwam ik om kwart voor zeven naar bedenen om te ontbijten en afscheid te nemen van Mark en Sulaiman. Toen kwam er gelijk een man naar me toe die zei dat hij mij naar het busstation zou brengen. Dit was al raar want normaal blijven de tuktukdrivers gewoon beneden op straat wachten. En daarbij was het niet de man die ik had afgesproken en het leek me stug dat het zijn broer was, maargoed ik dacht misschien kon zijn broer ook niet en is hij gewoon vroeg. Ik ging op mijn gemakje eten en ondertussen kwam de kok van het guesthouse wel 7x melden dat dit de man was die mij naar het busstation ging brengen en ik maar knikken en yesyes. Ik werd er zenuwachtig van, waarom maakt iedereen zich druk dat ik daar rustig van mijn ontbijt zat te geneiten, ik had tenslotte pas om zeven uur afgesproken. Toen ik naar bedenen liep werd alles me ongemakkelijk duidelijk, de man met wie ik had afgesporken stond gewoon op mij te wachten, dus ik vroeg he is dit die broer van ej die je hebt geregeld of wat was je plan? Oohw zegt ie: nee dit is de man van de busmaatschappij die je op komt halen. Oeps oeps, heb ik die man gewoon een kwartier laten wachten haha. Hij was er duidelijk niet blij mee maarja voor een normale tuktukdriver is dat niet zon probleemJ. Ik kon wel lachen om deze heerlijk klungelige actie van mij op de vroege morgen.

Ik zit hier nu dus alleen op een prachtig eiland en heb tot vrijdag om hier te genieten, vandaag heb ik even op het strand gelegen en ben even wat rondjes geen lopen op het eiland en ben natuurlijk even tijd kwijt met de bijhouden van mijn blog J. Ik ga vanavond plannen maken wat ik deze week wil gaan doen, ik ben niet van plan om heel veel te gaan doen maar vooral te ontspannen en te genieten van de mensen die ik hier ontmoet. Zondag vlieg ik naar Laos en begint gelijk mijn cultuurweek gevolgd door drie weken vrijwilligerswerk, het is achteraf dus helemaal niet zon gek plan om tussendoor eventjes te ontspannen.

Ik hoop dat ik jullie niet te jaloers maak want ik hoor dat het bij jullie aardig koud is, maar hier staat in de slaapkamer de airco aan op 23 graden en dat is koud, dat geeft wel een beetje aan dat het hier goed warm is haha. Ik hoop dat jullie weer een beetje hebben genoten van mijn avonturen en ik hoop dat jullie in nederland ook het beste uit je dag halen en te genieten van de mensen om jullie heen.

Liefs tinaaa